aşk demiyeyim de,
bu sabah kadıköy-kartal metrosunda ünalan durağında bindi. bende müzik dinliyor bir yandan yapacağım işleri telefonuma kaydediyorum. neyse birinin bana baktığını hissettim ve kafamı kaldırdım. yeşil gözlü bir kadın. ilk bakışta etkilenme konusunda farklı düşünceleri olan bende fonksiyon değişikliği oldu.karnım aç belki ondan diye düşündüm sigara da içmemiştim. hepsi olabilirdi.gözlerinin içine baktım kafamı önüme eğip işime devam ettim. ardından içimdeki ses yine bak dedi ve baktım yine göz göze geldik. ne yapabilirim diye tüm alternatifleri aklımdan geçirdim. kartımı verebilirdim, onun ineceği durakta inip konuşabilirdim ya da belki benimle aynı durakta inerdi o zaman ev sahibi avantajımı kullanırdım. ya da her zamanki gibi olursa olur olmazsa rakı içeriz moduna girerdim. kozyatağı durağına yaklaşınca kalktım kapının camından ona doğru baktım halen bakmaya devam ediyordu. sonra kararımı verdim inerse konuşacaktım, inmezse de bir daha ki karşılaşmamızda koşul şart dinlemeden konuşacaktım. ben indim o arkamdan baktı ve inmemişti. yarın sabah ya da herhangi bir gün fark etmez karşıma çıkarsa konuşmaya karar verdim. olmazsa görmezsem de yapacak bir şey yok yine rakı içeriz. fazla kapılmamak takılmamak lazım.
