soğuğun iliklere kadar hissedileceği ayrılıktır... karların içinde terletir bazen insanı. daha bir donuklaşır şehir. kızılay meydanındaki kalabalığın içinde yürürken, henüz son defa bakmışken sevgilinin gözlerine, gözlerin yaşarmamak için zor tutar kendini. soğukta biraz yardım eder, ağlamazsın. eve gitmek ister canın, yatağa usulca uzanmak, okula gitmek istemez. ankara ayrılıkların buz kestiği şehirdir. o soğukta donar kalbin, en ufak bir hıçkırıkla paramparça olur. olmuştu, hiç unutmam...
