geçen yine metrobüsteyim elimde de kitabım oturuyordum cam kenarında. yaşlı bir kadın bindi o ara metrobüse yanımda ki kızda sağ olsun yer verdi teyzeye.
neyse gidiyoruz. 2-3 istasyon sonra başka bir yaşlı teyze bindi. ben hala kitap okuyorum. kaç saatlik yolum var. her yaşlıya yer versem günde 4-5 saatim yolda geçecek. yaşlılar için ayrılmış kısımda oturanlar kalksın yer versin diye aklamaya çalışırken kendimi yanımdaki teyze dürttü beni. '' kalk kız yer ver.''
-,.,,.
o ara ayakta duran oğlu 'anne öyle denir mi vs.' dedi. Bunun üzerine o kalktı yer verdi teyzeye. Sonrasi biraz acıklı.
burda beni gülümseten detay şehre yeni gelmiş o teyzenin masumiyeti. hiç tanımadığı birine sanki evdeki biriymiş gibi yaklaşması. o teyze başın dara düştüğünde arayacağın, evine gidip 'tanrı misafiri' dediğinde önüne sorgulamadan bir tas yemek koyacak teyzedir belkide. ama olur mu hırlısı var uğursuzu var.
