gözlerinde buğulu gülümseme olan bir kız tanıdım.yıllar önceydi.
bulut kadar beyazdı ruhu.dalında gonca iken önce açmayı sonra ölmeyi bekleyen bir gül kadar farkındaydı.hem güzeldi hem ölümlü.
berraklığına rağmen aşkla ve tutukuyla dolu kalbi, ilkokulda dağların arasından doğduğunu çizdiğimiz güneş kadar huzur vericiydi.
mayısın sıcak bir gününde moda sahilinde yürümek kadar sıradan, o günü yaşamak kadar özeldi.
aşk acısı çekmişti.aşk acısı çekmiştim.
adem'den yaratılan havva kadar vücudumdandı.
habil'i öldüren kabil kadar acımasız,
oğlu için hayatını veren bir anne kadar vicdanlı bakardı.
gece ve gündüz gibiydi.benim gibi.
ilk birlikteliğini yaşadı.
ilk kez tek vücut olduk.yıllar önceydi, güzeldi,güzeldik.
çocuktuk.
ruhunu adadı bana.
bacakları arasından belime bulaşan kanı, aşkı kutsallaştıran bir ayin gibiydi.
biz ölümlülerin, ölmüş ve ölecek olanların döktüğü en anlamlı bir kaç damlaydı.
bacakları arasından aşığına bahşettiği sadece aşkıdır kadının.namusu değil!hiç olmadı.
