sebebi her zaman o kisiye güvensizlik degildir, bazen sadece özgüven eksikligi, bazen sadece kaybetme korkusu.
aslında gereksiz, bir şey bitecek diye korkarken varlıgında mutlu olamıyorsunuz.
sevdigim zamanlarda sevdigim insanı pek kıskandıgım olmadı.
genel kıskançlıktan bahsedecek olursak da eskiden benden iyi saydıgım herkesi kıskanırdım, simdi dunyada çok fazla kisinin benden daha iyi oldugunu biliyorum ve kıskanmak aslında çok yorucu bir aktivite oldugu için insanlara hissizce bakıyorum.
bu bile yasama sebebimi sorgulamaya yetiyor.
aslında her sey yetiyor.
Hayatı sadece ölme ihtimalim varken seviyorum, o ihtimal gittiginde yine aynı ruh hali...
hayat da beni sadece ölme ihtimalim varken seviyor zaten.
