"Neden bu kadar güvensizsin?" dedim. Sanki bunu sormamı bekliyormuş gibi, bir an bile düşünmeden başladı konuşmaya:
"Neden güveneyim ki, kime güveneyim ya da? Tehlikeli bir şey bu, zararlı bir şey. Türlü işler açar başına üstelik kimseyi de suçlayamazsın.
Kime güvendiysem mutsuz oldum ben, kandırıldım. Hep güvenilen kişi oldum ama hiç güvenecek kimsem olmadı. Hep aranılan kişi oldum ama hiç arama hakkım olmadı. Sonra baktım ki insanların isteklerine göre yaşayan, hayatı oyun hamuruna dönmüş, omurgasız biri olma yolunda emin adımlarla ilerler olmuşum.
Güven nedir biliyor musun?
Söyleyeyim:
Kırılgan bir ihtiyaçtır güven; insanın hayatta kalmak için ihtiyaç duyduğu diğer şeyler gibi kötü. istatistikten beslenen bir matematik açığıdır; hata yaptırır. Geciktirilmiş bir sadakatsizliktir; ihanetin yastığı, vicdansızlığın makyajıdır. Kukla ustasının elindeki iptir güven, oyunu oynatan görünmez bağdır; bağlanırsan oynatır da oynatır seni.
Ve biliyorsun dostum, oyunun sonunda kimse kuklaları alkışlamaz."
