acılı olayları bile tiye alan neşeliymiş gibi görünen ama hepsinin hüzünlü hiakyesi olan türkülerdir..ağıtlar uğultular zılgıtlara yer yoktur..* opeth dinleyen arkadaş bi iki darbuka tınısı duydu closure'da diye sevinirken , beni üzüntülere boğmuş "bu kadar mı kültürümüzden koptuk, başkaları bize özenirken bu kadar mı yabancılaştık kendimize diye sordurmuş türkülerdir..çok severim hepsini babanneme de selam ederim edirne'deki düğünlere taa küçücük çocukken beni götürüp samimiyeti anlamama yardımcı olduğu için..
(bkz: evreşe yolları dar)
(bkz: kadifeden kesesi)
(bkz: roman kızı)
(bkz: bursa dan alma tuzu)
(bkz: kediyi koydum torbaya) ve niceleri..
