yıllardır oynadığım oyunlardan biri. benim çocukluğum, ergenliğim demek bu oyun. sıradan bir pc oyunundan çok daha öte her anlamda.
Oyun piyasası şuan ne kadar gelişmiş olursa olsun, benim gözümde hiçbiri Max Payne 1 ve 2 kadar olamadı. Mükemmel senaryoya sahip, o atmosferi içinizde hissettiren ve diyaloglarda bile "edebi cümle" bile barındıran kaç oyun var ki.Hala oynuyorum
Max; geçmişini aşırı özleyen ve unutamayan, intikam peşinde, derin bunalımda, nefret dolu bir herifti. Kendimle çok özdeştirdim hep.
- "The past is a gaping hole. You try to run from it, but the more you run, the deeper, more terrible it grows behind you, its edges yawning at your heels. Your only chance is to turn around and face it. But it's like looking down into the grave of your love, or kissing the mouth of a gun, a bullet trembling in its dark nest, ready to blow your head off "
- "Death is inevitable. Our fear of it makes us play safe, blocks out emotion. It's a losing game. Without passion you are already dead."
- "The past's a puzzle, like a broken mirror. As u piece it together, u cut urself, ur image keeps shifting. And u change with it"
- "Memories of my previous visit here lurked in the shadows, a musty smell under the coat of new paint."
