Sevginin ve saygının bir tek taş yüzüğü ile ifade edilmediğine inanan kadındır. Böyle bir kadın yok diye birşey yok ama, çok ender bulunur çünkü kültürümüze çok fazla işlemiş. Çoçuk yaştan kızlara altın takınmanın güzelliği öğretilir. Ayşegül, ben evlenirsem düğün dernek istemiyorum, o masrafı mantıklı bulmuyorum, yatırım yaparım daha iyi, dediğinde, annesi haticegül, ne o kız öyle, belleşe gelin mi gidilir, millet sonra kaynana gelini istemiyor, gelin hamile, ondan düğün yapmiyorlar diye konuşur, dedi. Böyle saçma sapan şeyleri genç kızların beynine işleyip kafayi yedirttiyorlar. Vay neymiş, nekadar altın takılırsa, okadar değerliymiş. Insan değerini gösteriş yaparak para pul ile ölçmeyen kaldiysa şuracıkta bayılırım. Ha bide kadınların bundan ötürü vazgeçilmez rekabet hastalığıda artıyor. Yok benimkininn altını daha kalın, yok benimkinin taşı daha büyük. Sanki evliliklerinin mutluluğunu yüzük belirliyor.
