J.K. Simmons'ın fletcher rolü ile yardırdığı, bir işte en iyisi olmak için sınırların nasıl zorlanması gerektiğini anlatan 2014 yapımı dram-müzik filmi.
--spoiler--
son zamanlarda yoğun hayat temposu nedeniyle, oscar'ın tadına bakmış filmlerin arasında tek izleyemediğim film whiplash olmuştu. dün akşam şans eseri trailerını tekrar izledim ve o anda filmi izlemem gerektiğini anladım, çünkü trailer cidden beklentiyi tavan yapıyor. ustaca hazırlanmış ve filmi size izletmek istiyor. ama filme gelirsek... güzel olabilecek bir hikayenin, vasat işlenişi vardı ekranda. oyunculuklar güzel, müzik güzel, kamera açıları güzel ama hikayenin işlenişi hiç olmamış. böyle bir film için en iyi film oscarı 3-4 gömlek yukarıda. ama fletcher rolünde ki simmons, ciddi anlamda hak ediyor oscar'ı.
diyeceksiniz ki, "neresi kötü işlenmiş filmini, bence çok güzeldi". filmin hikayesi her insanın hoşuna gidebilecek bir çabalama ve başarı öyküsü olduğu için siz o filmi nasıl işlerseniz işleyin bir şekilde izleyici beğenecektir zaten. ama daha teknik açıdan bakılırsa, film sadece j.k. simmons oscar alsın diye çekilmiş gibiydi. çünkü andrew ve fletcher karakterleri dışında ki hiçbir karakterin durumu işlenmiyordu. arada bir kaç sahnelik giren kız arkadaş, daha sonra bir anda ayrılma, kızı bir daha göremememiz. tır kazası, yerden kanlar içinde kalkıp sahneye çıkma, hiçbir şey yokmuş gibi ayağa kalkıp fletcher'a saldırma, time skip. kulaklıkla en iyilerini dinleme, elleri patlayana kadar bateri çalma, yara bandı, buzlu su. filmin işlenişinde bu tarz ilerlemeler dışında bir şey yoktu ki bunlarda yarım yamalaktı hep.
tabi filmin güzel sahneleri yok muydu? tabi ki vardı, özellikle fletcher'ın milletin üzerine gittiği sahneler kesinlikle efsaneviydi. tabi simmons'ın bu kadar öne çıkmasında rolünün etkisi olduğu kadar, miles teller'ın oyunculuğunun etkisi de büyük. j.k. simmons diğer oyuncuların kendinden daha alt seviyede olmasıyla birlikte mükemmel bir şekilde parlamış filmde.
film akıcı bir film, heyecanlı bir film. bazı sahnelerde gerilimi hissediyorsunuz. belki damien chazelle yerine başka bir yönetmen olsaydı koltukta, en iyi film oscar'ını alabilirdi. çünkü çok daha epik bir şekilde çekilebilecek sahneler vardı filmde. belki damien daha sade bir film istiyordu ama bu biraz filmin önüne taş koyuyordu. eksikliklerine rağmen izlemesi oldukça keyifli bir filmdi. insanların baskı altında çok daha iyi sonuçlar verebildiklerini düşünenlerdenim, fazlası mental açıdan zorlayıcı olsa bile en iyisi olmak için sınırları zorlamak gerekiyor.
--spoiler--
