üzerinde kafa yordurtan, marjinal bir senaryoya sahip olmakla birlikte, zaman yolculuğu ve yaşananlar konusunda kaderci anlayışla biten bir film.
--spoiler--
senaryo da kendi kendinin sebebi olan bir insan var, mirim. çift cinsiyetli, (çocuk doğana kadar) kendisi kız, (çocuk doğduktan sonraki) kendisi doğumda problem yaşayıp erkek olmak zorunda kalıyor, doğan kız da zaten kendisi, onu 1945 e götürüp yetimhaneye bırakan da kendisi, olayları engellemek için zaman yolculuğu yaptırtan barmen de kendisi ve olayı gerçekleştiren bombacı da kendisi... ve hülasa; tüm herşeyi yapan ve engellemeye çalışan kendisi.
ne oluyor, hep kendini engellemeye çalışıyor ama mirim bir türlü başaramıyor, çünkü her seferinde hep olmuş olan oluyor. en sonunda bombacı olan kendisini vurarak engelleyeceğini sanıyor, vuruyor ama geçmişte ki kendisi yine bombacı oluyor.
döngünün başlangıcı neresi diye sorarsanız? döngünün hiç bir yeri diğer yerinden bağımsız değil, bir bütün. kendi kendinin sebebi olan bir şeyin başlangıcı da olmaz, başlangıcı ne diye kendini boşa yormaya gerek yok...
acaba döngü nasıl kırılabilirdi? o sondaki bombacı halini değil de, daha önceki bir halini vursa ne olacaktı?
gelecekteki kendi, geçmiştekini nasıl vuracak o da paradoks ya? filmin kendisi paradoks değilmiş gibi, her neyse...
