ilk bakışta biraz yadırgayacakmışız gibi duran başlık. hayır. asla, yadırgayamayacağımız durum. bugün, gegen die wand filmini izleyip de oradaki cahit'in hayatına sahip olmayı hangi erkek istemez?
o kadar karizma olmayı, her şeyden, aşk uğruna vazgeçebilmeyi, o şekilde bir ruha ve bedene sahip olmayı? istemeyenin aklından zoru vardır zaten.
ya da kinyas ve kayra kitabındaki kinyas ve kayra'ya hangi okur imrenmiyor? hangi okur, o iki roman karakterinin gerçek hayattaki insanlardan daha gerçek olmadığını savunabilir? o kadar canlı ve kanlılar ki, her hangi bir köşeden, her an çıkacakmış gibi durmuyorlar mı?
yine de özenmemek lazım roman karakterlerine. film yıldızlarına. onlar gerçek değil. anneannem söylerdi. dedem, televizyonu kapatmamı istediğinde, o kutsal kadın kızardı kendisine.
"televizyonda dönenlerin hepsi kağıt. gerçek değiller" derdi.
şu günlerimi görse. kızar bana da. olmayan, hiç varolmamış karakterleri fazlasıyla ciddiye aldığımı hissetse, öfkeden kudurur. belki parçalar beni. ama bilmiyor ki, bilemez ki, bazen, yalan, gerçek'ten daha gerçek oluyor!
