daha doğrusu babacığı. cenaze namazını TV'den takip ettim. bu muhterem amcamızın acısını yaşarken gösterdiği alçak gönüllü asalet beni şaşkınlığa bir yandan da hayranlığa sürükledi. o büyük acısını içine gömmesi, her baş sağlığı dileyene tebessüm ve tevekkülle cevap vermesi, elini öpmeye davrananları onlardan daha atik hareket ederek yine tevazu ile engellemesi kelimelere dökülür gibi değildi. babasını uğurlayan torununun omuz başlarından sevgi ile tutuşu içimi paraladı. dikkat ettim eski cumhurbaşkanına da, başbakana da, halktan her hangi birine de aynı saygıyı gösterdi. o amca büyüdükçe gözümde ben küçüldüm tv karşısında.
çocukluğumu, ilk gençliğimi hatırlıyorum, böyle insanlarımız çoktu bizim, nereye gittiler bilemiyorum. bir yere gitmediler de biz mi göremiyoruz, hiç bilemiyorum.
naçiz nazarımda bir mübarek adamdır o amcamız, ona bu kaderi yaşatanlara ne denir inanın onu da bilemiyorum.
şehit savcıya rahmet, ailesine ve bu ülkenin iyi insanlarına baş sağlığı diliyorum.
