gelinen noktayı sorgulayan başlıktır.
kapı kenarlarına tırmanıp, meybuz yiyen, yumiyum kemiren, saatlerce sokakta oynayıp arkadaşlarımızla birlikte annelerimizin hazırladığı sandviçleri yiyen insanlardık. ne ara ölen küçük bir çocuğun arkasından piç falan der olduk ya da ne ara silahla adliye basıp savcıyı rehin alan terör örgütüne sempatiyle bakar olduk ? ne ara insanlığımızı kaybettik ? hayretler içerisinde sosyal medya hesaplarıma bakarken aklıma gelen tonlarca sorudan sadece birkaçıdır bunlar.
