başlığın tam şekli şöyledir; "iddaa oynarken tuttuğu takımın rakibine oynayıp, maçı izlerken kendi takımını desteklemek."
hayatın acı gerçeklerinden birisidir bu durum. tuttugunuz takım çoğunlukla yabancı bir takımla oynayacaktır bu maçta. rakip güçlüdür, lanet olsun çok güçlüdür ve sizin takımınızın güzel bir futbolla rakibi darmadağın etmesini istersiniz fakat bir tarafta da hayatın gerçekleri vardır, parasız saadet olmayacağı gerçeği. ya kaybedersek, ya yenilirsek paranoyası içinizi kemiredururken o anda yapacağınız tek birşey vardır o da iddaa oynarken parayı rakibe yatırmak. sonuçta takımınız kazanır da kupon yatarsa umrunuzda bile olmaz kaybettiğiniz para, çünkü yaşadığınız mutluluk onu örtbas etmeye yeter. öte yandan takımınız yenilir de kupon tutarsa teselli babında bir tebessüm kaplar yüzünüzü, ertesi gün alacağınız parayı düşler, takımınızın önünüzdeki maçlara bakmasını temenni edersiniz. şayet maç berabere biterse; bahtsız bedeviden beter olma durumu vardır, iddaanın da takımın da allah cezasını versin diyerek anlık sinirsel patlamalar yaşayıp kendinize geldiğinizde aslında futbolun da, iddaa nın da sizi hayatta tutmasına izin verdiğiniz diğer basit ayrıntılar gibi, sıradan bir tutku olduğunun farkına varır mutluluğu yakınlarınızda aramaya başlarsınız. başlar mısınız lan sahiden? o kadar konuştuk boşa gitmesin bu felsefi yazı...
