acıların en berbatı bu ..aslında birkaç sene önceye kadar herşey güzeldi.yaşıyordum ve yaşıyor olmaktan zevk alıyordum..ne kadar korkardım öyle ölüm denince..hani insanların çok büyük dertleri olur ya eve ekmek götürmek,evlat büyütmek gibi bunun gibi daha nice sıkıntıya rağmen yaşamak istemelerini anlayamıyorum sözlük..bir evsizi düşünün..tek istediği başını sokacak bir evi ve ailesi olması değil midir? onun bu isteklerinin gerçekleştiğini bir evinin bir ailesinin olduğunu düşünün..ondan daha mutlusu olamaz değil mi? birde bunlar elinde varken ölmeyi isteyip de ölemeyen birini düşünsenize...inanın acıların en büyüğü belkide bu.. çoğunuzun adını dahi anmak istemediği şeyi istiyorum sözlük ama yaratıcım bunu bana yasakladı...ölmek de olmasa bari uyusam hep sürekli uyusam birkaç yıl boyunca uyusam..birazdaha yaşlanmış olarak uyansam ve içimde hayata dair bir özlem olsa,yaşamayı özlesem keşke..
