bir zamanlar kadınlar en kıymetli varlıklarmış topluluk için. ay kültü ile birlikte kutsanırmış bu doğurganlık periyodu da. insanlar gökteki ay ile kadınının döngüsünün aynı olduğunu fark etmişler. menstural döngünün 14. ve 17. günü arası doğurganlık için en elverişli günlerdir, ay da 14. ve 17. günleri arası ışıkla dolu olur gök yüzünde.
insanı yaratan kadındır. erkek hücreyi verir, kadın bedeninde mikroskopla zor görülecek hücre tutunur, gelişir, olgunlaşır... kadının kanından, içtiği sudan, yediği yemekten, aldığı nefesten teşekkül olur insan. atalarımız var olabilmek için kadına muhtaç olduğumuzun farkındaymış, kadından gelen bu kanı müjde sayarlarmış.
şimdi ise tiksinerek bakılıyor kadına. saç dökülmesinden, ağlamaktan, terlemekten bir farkı olmayan insan doğasına tepki gösteriliyor yok sayılmaya, görmezden gelmeye çalışılıyor.
acaba bu durum da mı içgüdüsel? balık istifi alt alta, üst üste yaşadığımız, nefes bile alamadığımız, kaynaklarını tükettiğimiz dünyaya yeni birilerinin gelecek oluşu mu rahatsız ediyor bizi? bu belki görünmeyen, çok derinlerde olan bir sebep olabilir. kadına karşı bu tavrın gerçek sebebi, barbar erkek egemen toplumun başa gelmesi ve kültürü kendi bencilliği ile şekillendirmesidir.
bu fotoğrafı görüp ayıp diyen, tepki gösteren kadınlar da vardır mutlaka. kadının erkeğin ''tarlası'' olduğu kültürde yetişmiştir, annesi de öyle. inandığı tanrı ''pis'' görür onu, ibadetini bile istemez.
