son bir kaç aydır içinde bulunduğum durum. ama henüz hayatımı çekilmez hale getirmedi. en azından ben keyif almaya çalışıyorum bu durumdan. normal insanlar gibi değilim tabi ki.
yolda yürürken kaldırımlara hizalama, -bazen komik durumda olabiliyorum, sarhoş gibi ortalarına basacam diye- ışıkta beklerken kırmızı ışığın içindeki küçük ışıkları sayıyorum. en güzeli bunları yaparken sonradan yaptığımın farkına varıyorum bir an durup etrafa bakıyorum millet avel gibi bana bakıyor ve sırıtıyorum, belkide hoşuma gidiyor... 1 ay önce -ayıptır söylemesi- nohut yerken tabakta ki nohut tamelerini saydığımı farkettiim.
şuan için hayatımı çekilir duruma getirmiyor ama ileride bilemiyorum.
