istanbul'a geldiğimde, hayatımı kurmamıştım henüz. Bekar ve işsizdim. O yüzden hep akrabaların evlerinde kaldım. Hep de bir kanepe veya çekyattı yatağım. Ondan önce de 6 ay askerde ranzada yatmıştım. Baba evinde bile nasılsa bu herif daha eve dönmeyecek diye odam dağıtıldığı için evde de bir yatağım yoktu. Kısacası, 1,5 sene yatak yüzü görmedim.
Yani, güzeldir kanepe.
Şimdi bile arada, salondaki kanepede uyurum. Eşim veya bizde ise annem kızar. Ama bilmezler ki, sahip olduklarının değerini anlamanda yardımcı olur kanepede uyumak.
