eril dünya düzeniyle büyümüş, özgüven eksikliği yaşayan, kişisel gelişimini tamamlayamamış bir zavallıdır.
Özellikle bizim gibi ataerkilliğin artık lağım çukurunda olduğu ülkelerde kız çocuklarının yetiştirilme tarzı olarak ikinci plana atıldığı ve küçük yaşlardan itibaren ' evlilik ve çocuk sahibi ' olma dayatması ile beliren baskı ile evliliği bir kurtuluş olarak gören bu küçük kız çocukları büyüyüp yetişkin bir işi gücü olmayan, okumayan, okusa bile ' kocam bakar nasılsa' diyerek kendi hayatında edilgen olmayı göze alan vasıfsız bir birey oluyorlar. sonra da bir 'doktor karısı ' 'mühendis karısı' olmak hayatları üzerinde gurur duydukları tek başarıları oluyor.
kadın önce kendi saygınlığı bilmeli, kendine saygı duyurmalı, kendi başına bir birey olduğunun farkına varmalı. o zaman çok daha sağlıklı ilişkiler ve aileler olacaktır. her şeyin başı yine eğitim, yine bilinç...
