eleştirel bakış açısıyla, mizahıyla italyan yapımı sıcacık bir film.
--spoiler--
önce faşist olan Accio üye olduğu mussolinici örgütte ne denirse onu yapıyor ve kominist olan abisi ve abisini destekleyen ailesiyle karşı karşıya kalıyor. bir vakit sonra okuyup sosyalist olmaya karar veriyor ve abisinin üye olduğu partiye üye olmaya gidiyor. üyelik gerekmediğini ve bir yöneticinin olmadığını öğrenince çok şaşırıyor. sonrasında gelen sahne ise ayrı bir bomba: yöneticisi olmayan toplantıda herkes aynı anda konuşuyor ve kimse birbirini dinlemiyor.
bunların yanı sıra bir de Manriconun devrimci sevgilisine accio da aşık oluyor. kızımız manricoya tutkun olduğu için accionun şansı bu konuda pek yaver gitmiyor fakat bir süre sonra accio kızımızla manrotiden daha çok ilgilendiği için kızla aralarında güvene dayalı bir bağ kuruluyor. bunu fark eden manroti onca diğer sevgililerine rağmen tabi ki de kıskanıyor onları fakat filmin tanıtımındaki gibi büyük bir krize neden olmuyor bu durum.
filmin finalinde accio ve manrito arasındaki zaman zaman hasara uğrasa da özünü koruyan bağ çok güzel bir sahneyle veriliyor.
--spoiler--
