isimsiz mezar taşları gibi bakar onların gözleri.bir kara delik taşırlar tam da sol göğüslerinde. Ellerinden yalnızlık fışkırır, cesetlerinden hüzün damlar yerlere. Ayakları onları nereye götürür bilmezler. Gittikleri yerlerde tanıdık yüzler görmek istemezler. Bilmedikleri ıssız yerleri tercih ederler. Kalabalıklar iğneli fıçılar gibi gelir onlara. Acıyan gözlerle bakanlar tarafından kurşuna dizilirler meydanlarda, dar sokaklarda. Söylemek istedikleri acı bir çığlık gibi yayılır bakışlarından o kalabalıkların içinde. Kimsenin duyamayacağı bir çığlıktır bu çığlık. Birinin duymasını istemezler, yeniden ölmeyi kaldıramayacaklarini bildiklerinden..
Herkes öldürür sevdiğini.. Ya sevdiği tarafından öldürülenler?..
