Bazen fakirlerin daha sık depresyona girdiğini gözlemlesem de hala net bi bulgu olmaması da söz konusu.
Parayla mutluluk olmaz klişesi bir yana depresyondan çıkarmak için çeşitli olanaklar sağlaması da kafa karıştırıcı. En basitinden iyi bir spor salonuna aktif üyelik parayı gerektirir ve o spor salonu sana bedensel dinamikliğin yanı sıra yeni bir arkadaş çevresi de sunar.
Acaba fakirlerin daha saplantılı dini inanca sahip olması onları depresyona girmekten alı mı koyuyor ?
