Börekçiden poğaça alıp sallana sallana yürürken karşıma çıktı. Başını yamultup ''elindekinden ver lan piç'' bakışıyla kuyruğunu sallıyordu. Neyse, sıcak olduğu için yer mi tereddütüyle poğaçadan bir parça bölüp attım önüne. Götürdü eleman. ''daha yok mu'' bakışına ve karnındaki hayvancıkları yüzünden dayanamadım, parça parça bölüp hepsini attım önüne. Bu keyifli kahvaltıyı izlerken acaip bir şey oldu. Köpek bir parça poğaçayı ağzına alıp karşı kaldırıma götürdü ve geri döndü. Lan bu napıyor demeden, o bir parça poğaçaya güvercinler üşüştü..
Nasibini paylaşan o anne köpek, derin düşünceler zerk etti. Başlığı açarken ''hayvanlık dersi veren köpek'' yazmayı düşündüm ama yok. Halen insanlıktan umudumu kesmedim.
