birgün buraya yazdıklarımı anlatabilir miyim sana? nasıl delice sevdiğimi.. kalbimde giderek büyüdüğünü, büyüdüğünü, kocaman olduğunu. duymaya cesaretin olur mu? korkup kaçar mısın yoksa? "anladım ki iyi yada kötü farketmez tadında bırakmak en iyisi!" der misin yine? sonuna da ünlem işareti koyar mısın yine? yine vurur musun beynimden?
nasıl kıskandığımı, nasıl üzerine titrediğimi, nasıl sevdiğimi asla bilemeyeceksin! sana bakan gözlere , seni öven sözlere, yanıbaşındaki yada kilometrelerce uzağındaki hemcinslerime düşmanlığımı asla bilemeyeceksin..
küçük bir mutluluktu benimki, karşılıksız, beklentisiz.. sadece yüreğimde yeşersin, kimse bilmesin dediğim.. kimse gelip almasın elimden , kimse istemesin onu benden dediğim.. ve olması gerektiği yerden de koparmaya niyet etmediğim.. olduğu gibi sevdiğim.. olduğu gibi kabulümsün dediğim..
kaç kez ağladım, sabahladım kimbilir? aşk acısı böyle yaşanır diye haykıramadım, kimseye dillendiremedim.. gözlerimdeki yaşları bile rahat rahat akıtamadım.. sen hiç böyle sevdin mi acaba? sen hiç korktun mu? sanırım sen sadece kaçtın.. rahat rahat herkese mavi boncuk dağıtabilmek için.. en son " sen diğerlerinden çok farklısın benim için" demiştin.. "benimle konuşmuyorsun üzülüyorum..." demiştin. kördüğüm olmuşum ben sende farkında mısın?
hayatımda çok kez aşık olmuşumdur diyorum kendime.. bu da bir aşk ne olacak ki diyorum.. ya gerçek aşksa diye korkuyorum sonra.. ya sittin sene unutamazsam.. ya hep buruk bir hüzün kalırsa yüzümde..
sevme ne olur, başkasını benden çok sevme.. benden çok isteme.. hoşlan belki, konuş belki, ama sevme ne olur.. sen benim kara şovalyemsin.. ilk değil belki ama sonumsun.. sonuçumsun..
