''sen, yıldızlarla dosttun, kumsalda böceklerin vardı. insanlar birer yabancıydı senin için, benim için düşman. ikimiz de gurbetteydik. karşılaşsak tanıyamazdık birbirimizi, bana gülümsemezdin, ben çekinirdim yanına yaklaşmaya, hisarım, gururdu. çocuk olmadım hayatımda, ihtiyar doğdum, onun için oyun arkadaşlığı edemezdim sana, ama, hikâyeler anlatırdım, ekmeğimi bölüşürdüm. kumsalda oynayan çocuk, benim çocuğum, kumsalda oynayan çocuk. başını dizlerime daya, saatlerce saçını okşamak istiyorum. çektiğin bütün acılardan kendimi sorumlu tutuyorum, tanrı gibi ve tanrı adına utanıyorum. sevgili yavrum, seni bütün sevmeyenler için de seveceğim, annen olacağım, sahici annen, kardeşin olacağım. ağlıyor musun canım benim, o göz yaşlarının hepsi benim. uzat yanaklarını''
