tüketmek , hayatta kalmak için gerekli bir ihtiyaç. hava ve su gibi ,ama hava ,su vb. tüketilirken aslında yok olmuyor , sadece tabiatta bir dönüşüme giriyor ve tekrar tüketilmeye hazır hale gelebiliyor.
peki bir insandaki güven duygusu , inanmak , sevgi , namus gibi kavramlar için aynı şey mümkün mü? olaya bakış açısına göre değişir , ama bir kerelik tüketildiğini düşünenlerdenim. kaybedildiğinde telafisi yada eskisi gibi olmuyor.
insanlar insani değerleri , allahın ona verdiği ve diğer canlılardan üstün yapan özellikleri anladıkları ölçüde az tüketir.
zira vahşi bir hayvan bile sadece aç kaldığında avlanır , başka bir canlıyı tüketir ,allah hayvana bile sınırsız tüketme özelliği vermemişken , yarattıklarının en üstünü insanın sınırsız tüketmesini kendinde bir hak olarak görmesini kabul etmek mümkün değil.
insanlar kibri bırakıp , ölümü hatırladıkça kendine verilen hayatın vakitli olduğunu düşünür , tembelliği ve miskinliği bırakır ,öbür dünyayı hatırladıkça bu dünyada hayırlı işler yapmaya ,üretmeye çalışır.
