bugün analitik geometri dersi için pergel gerekiyordu ve her zamanki gibi pergelim yoktu. parlak bir öğrenci değilimdir ben, turist gibi çantasız gidip gelirim okula. hayatım boyunca kalem,defter vs. gibi şeylere ihtiyaç duymadım. bir adet kalem almamaktan aciz olan birinden pergel almasını beklemek çok saçma. herneyse hoca yanıma gelip senin yok mu? diye sordu. olmadığını görünce bana bir tane pergel-cetvel takımı verdi. kutunun kapağını açıp içindekilere baktım, ne ilginçtir ki baya sevindirmişti bu beni. bu da başıma gelen kendimin bile şaşırdığı bir olaydı işte. aslında düşündüğüm zaman gerçekten bu kadar basit ve anlamsız şeylerden bile mutlu olabilen bir insanım. durum böyle iken hayatımın genelinde mutsuz olmam ise, acaba bende mi bir tuhaflık var yoksa insanlar mı ısrarla mutsuz olmam için uğraşıyor? sorusunu sormaya zorluyor.
