daha acilis sahnesinde charles bronson'u zimbalamaya calisanlarin -sergi leone tarzi uzun acilis sessiz sekanslarindan sonra tabi- zimbalandiği filmdir.
gerek jason robards, gerekse Claudia Cardinale - doktor jivago'yu hatirlayiniz- oyunculugunun dorugunda oldugu henry fonda'nin ise cemcük agiziyla rolunun hakkını fazlasiyla verdiği filmdir.
nedense benim bu filmde aklimda hep Gabriele Ferzetti'nin kemik veremine yakalanmiş morton kompozisyonu aklimda kalmiştir. hani şu kurt kocayinca maskara olan çölün ortasinda denizi özleyen ve özlemini anca tablodaki azgin deniz manzarasi ile idare eden kişi. o kisi ki nallari dikerken bile elini su birikintisine sokup son aninda suyu hissederek nallari dikmiştir.
herneyse, sergio leone'nin filmlerinde olmazsa olmaz tamamlyaici unsur olan filmin müziklerini ise yine Ennio Morricone yapmiştir.
