çünkü tarihin tozlu sayfalarını karıştırdığımızda haber bültenlerini izlediğimizde gazetelere göz attığımızda
bize kendinden nefret etmekten başka seçenek bırakmayan bir çeşit yaratıklarla karşı karşıya kalıyoruz.
öldürüyorlar vuruyorlar gencecik bedenlerimiz albayrağa sarılıp toprakla bütünleşiyor.
vuruyorlar da vurmuyoruz.
hayallerimizin umutlarımızın saçlarını gösteren güneşin üstünü toprak kapatıyor.
öldürüyorlar da öldürmüyoruz.
hain bakışlar arasında sokak ortasında ölüme gönderiyorlar bizleri yere düşen bedenlerimizi zılgıt eşliğinde karşılıyor hain gözler.
biz o illere onların çocukları için gitmiştik elleri kalem tutsun beşeriyete uygun vasıflar taşısınlar diye gitmiştik.
yaranamadık öldürdüler.
gecenin bilmem kaçında kışın ayazında hasta anneleri için gitmiştik.
kürtçe bilmediğimiz vurdular yaranamadık.
can güvenliklerini sağlamak için gitmiştik yaranamadık .
canımızı aldılar.
insanı yaşat ki devlet yaşasın ilkesini benimsedik ev verdik yurt verdik kimlik verdik yaranamadık.
yine vurdular.
bunca yamyamlığı ihaneti görmezden gelip niye sevmiyorsunuz diyorlar.
niye sevelim siz size fenalık edenleri seviyor musunuz ki ?
biz ırkımıza fenalık edenleri sevelim ?
mili kini ateşten damgalar gibi kalbimize yazdık.
''intikam...al intikam!'' diye şairin ruhunu şad etmek için tanrının yine payidar kılmasını bekliyoruz.
