gözleri yemyeşildi. parlaklığı hala aklımda. yeşil hep farklı geldi sonra gözlerime. en sevdiğim renk oldu. çimlere uzandığımda dönüp bakınca etrafıma gözleri geliyordu aklıma. pes oynarken yeşile alıyordum konsol rengini şans getirsin diye. lisedeydim. ben 10. sınıftaydım o 9. sınıfta. koridorun hemen yanındaki merdivenlere çıkardım, o da kapıya çıkardı. gözlerine bakardım saf saf. ne zaman bana dönse kaçırırdım utanıp gözlerimi. sonra bir cesaret, dönerdim tekrar ona. ben ona bakardım, o bana. arkadaşlarım gülerdi, ben bakmaya devam ederdim saf saf. okul bahçesinde ne zaman görsem dayanamazdım, yine bakardım öyle hayranlıkla. temiz temiz seyrederdim.
adını sormaya cesaret edememiştim. bir gün herkes çıkınca sınıfına girip internetten buldum adını. ne güzeldi adı. sonra fotoğraflarına baktım doyasıya. geceleri uyumazdım, telefonumdan fotoğraflarına bakardım. ne salakmışım, bir tanesini bile kaydetmedim telefonuma. oysa ne kadar sevmiştim o fotoğrafları. ellerini saatlerce izlemiştim. çok narindi, çok zarif.
pek belli olmazdı ama gamzesi vardı. gamzesi çıkınca yanaklarından, sebepsiz yere ben de gülerdim.
saçları kumraldı ama yazın sarıya çalıyordu. yüz yüzeyken hiç bakamadım saçlarına. ben de bakmaya utandığım için yüzüne, hep saçlarını seyrettim sokaklarda. sırf onu görmek için okula giderdim. okula mutlu giderdim.
onunla utana sıkıla tanıştım. hem de internetten. her konuşmada "seni rahatsız etmek istemem" diyordum. o kadar önemliydi ki onun üzülmemesi, onun mutsuz olmaması benim için; hep kendimden önde tuttum onu. bir gün cevap vermemişti 2 saat. öyle korkmuştum ki anlatamam. saftım ama çok temiz sevmiştim.
konuşmalarımızı her gün okurdum, her satırı ezberimdeydi. her günüm güzeldi benim, her gün mutluydum. dünyanın en güzel kafasını yaşıyordum.
ona yan gözle bakacak olanı öldürebilirdim. benden başkası görmesin istiyordum gözlerini, gülüşünü, gamzesini.
hayatımda gerçekten mutlu hissettiğim anlar oldu benim. o anların çoğu onunla ilgili. sevmedi beni ama bu benim onu sevmeme hiçbir zaman engel olmadı.
10. sınıf çok güzeldi. umut doluydum, mutluydum, o vardı gözlerimin hemen önünde. hem de yanında kimse yoktu. bana bakıyordu bazen. gülüyordu. gamzelerini son gördüğüm yıldı 10. sınıf.
kavga etmemize rağmen doğum günümü kutlamıştı 5 nisan'da. doğduğuma sevindiğim son zamanımdı 10. sınıf. şimdi yaklaşınca doğum günüm, bunları yazmak geldi içimden.
