binlerce kurşun binlerce ihtimali doğururken, yüksek yerlerde açan çiçekler, annelerin cennet için yetiştirdikleri çicekler, topraklarına namahrem ayaklar değmesin diye, temiz alınlarını toprağa koymuştur.
kundura ayakta, boş mide, yaptığı tümseğin ardında annesini, kız kardeşini, babasını, sevdiğini düşünen bir de zihin.
eli kız eline değmemiş, ruhunda benliğinde zerre kötülük bulunmayan anadolu'nun yiğitleri, evrenin en iyi insanlarını kaybettik.
' sebeb-i hayatım, feyz-i velinimetim. sevgili peder valideme ' ile başlayan nice sevgi/hasret yaşanmışlık barındıran cümleler ile kaybettik.
' sevgili hemşirem lütfiye'ciğim bilirsiniz ki sizi çok severdim. sizin için ve sa'yimin yettiği nisbette ne yapmak lazımsa yapmak isterdim. belki size karşı da kusur etmişimdir, beni affet. ilahi mukadderat böyle imiş. hakkını helâl et. rûhumu şad et '
' ölme ihtimalim çok fazla, ben bir pusula yazdım, arkadaşıma
ulaştırın" tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: "ben... ben
köylüm lâpsekili ibrahim onbaşından 1 mecidiye borç aldıydım...
kendisini göremedim. belki ölürüm. ölürsem söyleyin hakkını helal etsin '
yazar arkadaşlarımın söylediği üzere, biz çok gülen, abartılı gülen gülmeyi seven insanlar değiliz en mutlu anımızda dahi böyledir, özsaygımız hep bir adım öndedir. anadolu'nun bağrı yanık türküleri, en somut örneğimiz. çok isterdim, bu cümleleri kuracak yücelikte insanlar ile aynı yıllarda yaşamayı. seYiT onbaşı'nın ingiliz OCEAN zırhlısı'nı yıktığı anı bu gözlerle görmeyi pek çok isterdim.
allah allah nidalarıyla ölüme giden nice yiğit ile birlikte yaşamak isterdim.
