kavgayı duymamak için, kulaklığı takıp son ses müzik açtım. ama fayda etmedi, o sesler beynimi deliyordu. gözlerim dolmuş bir köşede oturuyorum, müdahale etmiyorum. sanki oturduğum yere çivilenmiş gibiyim, kalkıp tek kelime etmiyorum. cesaretim yok galiba, ellerim titriyor bir yandan ..
yan odadan bağrışma, yalvarma, çığlık sesi yükselip sonra kesiliyor. ben hala heykel gibi siktiğimin köşesinde duruyorum, içimden bin defa mutfakti bıçağı alıp odaya dalmak geçiyor. aynı şarkıyı, çığlıklar bitinceye kadar defalarca dinliyorum. kendime küfrediyorum, iki elimle yüzüme vuruyorum ..
köşeye iyice sıkışıp uyuya kalmışım. aralık kalan kapının kenarında, mosmor olmuş bir el hareketsiz duruyor. ağlamaktan kızarmış şişmiş gözlerimi zorla açıp bakmaya çalıştım, derinden bir nefes aldım .. sanki ateş soludum, öyle içim yandı ..
o an yerimden kalkmadığım için ölesiye pişman oldum, korkağın teki olduğumu ve bok gibi rezil bir hayatımın olduğunu anladım ..
