bir gün, bir sabah uyandığımda, hayatımda her şey yolunda giderken; yanımda uyuyan kadına bakıp şu cümleyi kuracağım:
"keşke yanımdaki o olsaydı."
işte o an için, sadece o an için, dünyanın en mutsuz, en pişman insanı olacağım. dünyadaki en keskin acıyı ciğerlerimin tam ortasında duyumsayacağım. sonra geçecek. her şey kaldığı yerden devam edecek. ama o an duyduğum o keskin, zehir gibi, asit gibi acı var ya; o andan sonra her sabah, yanımdaki kadının sırtına her baktığımda ciğerlerimi dağlayacak. sonra her şey eskisi gibi. Evet eskisi gibi... Hiçbirşey yaşanmamış gibi.
