Vaktiyle tanıdığım bir abinin başına açtıklarının yaşanmışlığıdır:
Yücel abi Boğaziçi tarih terk bir adamdır. Ve sırt çantasını alıp seyyah olarak dünyayı dolaşırken yolu şama düşer. Savaştan öncedir. Ve o kadim şehr büyüler onu ve der meskenim burasıdır. Bir vakitten sonra bir Fransız kızla tanışır. Kızın Fransız ve kız olmasından başka bir özelliği yoktur., Ve peynir küfü gibisinden lanet Fransızca aksanı dışında hemcinslerinden ayrılır bir tarafı da yoktur. Kız Katolik ve tek bildiği incil metni ve Oscar wildeden bir iki kitap. Velhasıl yücel abi aşık olur. Ve kızla birlikte vakit geçirmeye başlarlar. Ama aşkını devler gibi yaşar. Kızı göklere çıkartır, fakat kendisi yanına çıkamaz. Kızın gtü havalara kalkar. Yücel abi o dönemler hep siyahlar giyen bir adamdır hep siyah giyer., Sırf kız turuncuyu seviyor diye, siyahı atar ve turuncu tişört giyer, şam da gezmedik kilise, şapel, cafe bırakmazlar. Ve kız sırf Fransız diye beş ayda ciddi ciddi Fransızcayı öğrenir. Ve daha bir çok şey. Ve kız korkar, bu ciddiyetinden, zekasından.. ve bir not bırakıp gider.
Yücel abi o şaşkınlıkla havalimanına gider, ve onu uçak beklerken bulur
Önce ne yapacağını bilemez ama ardından tişörtünü çıkartır yüzüne fırlatır. al der portakallarını ver bana siyahlarımı, saçlarını da al bana sevgimi ver. ardından bir jilet çıkartır, söyle der bir kez söyle kıyayım canıma. Kız bir kez söylemez. O da koluna haç çizer- ki öncesinde beş vakit namazını aksatmış birisi değildir- der öyle olsun.. kıyamet günü isanın havarisi olur seni sürüklerim saçlarından. Öyle olsun. Öyle olsun.
Ardından havalimanı polisleri alır bunu ve beş gün içeri atarlar. Aç ve işkenceli bir halde.
işte böyle bir yaşanmışlık. Bunlar sadece kız. Fransız olmalarının bir önemi yok. Koruyun kendinizi.
