hayat ne garip. 10 yıl kadar evvel askerden geldiğimde cebimde ne ekmek parası vardı ne de sigara.
ve bu hafta devlet ihalesine giriyorum. başarabilirim, yapabilirim, kazanabilirim bu ihaleyi.
kaç zamandır yaptığım mücadele ile ihale şartlarını yerine getirip ihaleye kabul edilmem bile başarı biliyorum ama kazanabilirim de inanıyorum buna.
yaptığım tüm fizibilite çalışmaları, hesapladığım tüm kar/zarar dengeleri sonucu kapalı zarf usulünde ne fiyat vereceğimi bile bilir durumdayim. evet belki şu an elim ayağım titriyor heyecandan, benim dönüm noktam bu ihale biliyorum ama vereceğim fiyatın üzerine çıkmaları zor diye düşünüyorum, çok umutluyum. kimseyle konuşamıyorum, full konsantreyim, odaklandım tamamen. ''hadi oğlum başaracaksın'' diyorum kendime.
kaybedersem ne kaybederim? hiçbir şey. kaldığım yerden devam ederim iş hayatıma ama kazanırsam artık önümde hiçbir şey duramaz, bambaşka noktalara yürüyeceğimi biliyorum.
tek engel var önümde, rakibim olan 2 firma da akpli ve benden çok eski köklü firmalar. katakulliye gelerek kaybedersem kahrolurum.
