Ergenlik dönemlerinde, veyahut istediğiniz bir şeyin alınmamasında, sabah ütülenmiş hiçbir şeyinizin olmadığında, erken uyandırmasında, erken yat demesine, 'yardım et bana biraz' dediğinde, harçlığınızı vermediğinde, daha bir çok olay daha sayabiliriz.
Kendi hoşnutsuzluğumuzu kendi annemizden çıkarırız. Bağırır, şımarık çocuk edasıyla kızarız.
O'nlar ise bunu bilirlermiş gibi bizi hep anne olgunluğuyla karşılarlar. Hayatta o'nlarsız kalmamamızı yine onlar sağlarlar. Yorgunluklarını gizler, yoksulluklarını örtmeye çalışırlar. Elbet günün birinde eve alınan lüks tüketim maddesini ' benim karnım tok' diye geri çevirmişlikleri vardır.
Aldığımız, alacağımız en büyük eğitim, geriye dönüp baktığımızda onların bize verdikleri eğitimlerdir. Bazen susarak, bazen kızarak bize.
