zaten iş güç olunca çıkıyoruz dışarı. ben tam bir evcimenim. çok samimi söylüyorum 1 sene aralıksız evde oturayım(markete falan gitmek hariç) hiç canım dışarı çıkmaz istemez gezmeye tozmaya.
hani hobiler zevkler renkler mevzusu. sen alışverişi çayı kahveyi seversin kardeşim, ben evde yemek yapmayı çok seviyorum mesela. gün içinde en zevkli iş bu benim için.2-3 günde bir evi temizlerim, haftada bir genel temizlik yaparım. çayımı kahvemi alırım oturrum pc ve televizyon başına ooohh. budur işte. benim için hayat budur. dışarıya arada bir çıkarım onda da sahile giderim otururum bi ağaç altına denize bakarım. aralıksız 1-2 saat düşünürüm geri gelirim eve. ben böyle mutluyum be, kimseye zararım yok.
edit: ha şunu sık yaşıyorum mesela. bazen alışveriş yada devlet dairelerinde işlerim oluyor, mahkemelerde falan davalar. işte o zamanlarda dışarı çıktığımda insanlara bakıyorum, çok garip hissediyorum kendimi. sanki o dünyaya ait değilmişim gibi, içimde bir korku ve heyecan oluyor. gülümsüyorum biraz. farklı bir dünyada olduğumu anlıyorum o an. kendi yarattığım dünyanın dışında çünkü tüm insanlar. benim yarattığım ve yaşadığım dünyamda pek insan yok.
