en basit ifade ile hayal kırıklıklarının adamıdır. ızdırapın vücut bulmuş halidir adeta. ofsayt pozisyonundayken, düdüğü duymayarak (belki de duyarak), golü atar ve hatta çılgınlar gibi sevinir. hakemin futbolcunun yüzüne skicekmiş gibi bakıp, düdüğü kulağının dibindeymişçesine gür çaldığı ana kadar tabii. o vakit bahsi geçen futbolcu için, kalp sızıları başlar. hele ki önemli bir maçsa bu, futbolcu hayatın anlamını dahi sorgulayabilir o esnada. elleri iki yanına düşer, yeni osurmuş bir insanın yüz ifadesi gibi bir ifade katarak yüzüne, hakeme bakar. sonra da tribünlere oynamak deyiminin hakkını verircesine, "senin .mina koyyim ben, ofsayt değil di lan bu" mealinden bir el hareketi yapar. ama sonuç değişmez. olan gol attım diye sevinmek için mal gibi depar atarak kaybettiği enerjiye olur.
