sevgiliye yazılan ancak gönderilmeyen mektuplardır.
merhaba sevgilim.
belki hatırlamazsın beni. ancak ben hala sendeyim. bir adım öte gidemedim. hala senin teninin, canının içinde yanıp tutuşuyorum. o kadar yakınım ki sana, sadece bir ömür kadar uzak. hani güneş çok uzağımızda ama biz onu her gün görüyoruz ya, tam da öyle bir şey işte. uzaksın... ta kalbinin derinliklerindesin. her yere taşıyorum seni.
sana söyleyemediklerim var. onları anlatmak istedim. sen duyma, bilme, görme. ben kalbimi anlatacağım sana. sana diyorum da aldanma sen, aslında kendimi anlatıp seni bir daha seveceğim. haykıra haykıra söylemek istiyordum sana bunları. bazen ağlayıp, bazen koynuna sığınmak istiyordum. öyle ya da böyle gözlerinin içine baka baka, mertçe söylemek istiyordum. sen zaten anlarsın beni değil mi sevgilim? her bir kelimenin sana ne haykırdığını anlarsın? ya da gülüp geçersin. olsun! seni gülmek de güzel...
her geçen gün benden biraz daha yaşama sevinci götürüyor. götürdüklerinin yerine seni getiriyor. ve ben baştan aşağıya seninle dolmaya başladım. bu ne kadar korkutucu bir şey biliyor musun sevgilim? her tarafım seninle dolu oluyor. seninle yakıyorum sigaramı, seninle yudumluyorum kadehimi... ve seninle başlıyoruz şarkılar söyleme. sen söylüyorsun, ben sesine katıyorum yalnızlığımı, samanyolunda başlıyoruz dans etmeye. neden sonra bir acı saplanıyor sol yanıma, ağlamaya başlıyoruz. bir sigara daha yakıyorum, dumanında hayalin. uçuyorsun odamın her yanında. bir yudum daha çekiyorum senden... gözlerim nemlenince geliyorsun yanıma ve başlıyoruz gülmeye. içimde küçük bir çocuk ölüyor gibi. gülüyoruz sadece. ağlamak istiyorum, dudaklarımda dudaklarının yalnızlığını hissediyorum susuyorum. uzanıyoruz beraber, birbaşımıza. kimsemiz yok, biz bizeyiz. olsun! senin yalnızlığın ömre bedel...
şimdilik bu kadar yeterli mi sevgilim? duyabilirsen beni, sürekli sesleneceğim sana. gerçi kandırmayayım kendimi. duymasan da sesleneceğim. yine bir çocuk gibi oturup ağlayacağım dizinin dibinde. ne yapayım? kim var ki senden başka. bu kadar canımı yakan, beni bu kadar mutlu eden? tatlı tatlı kaşınan yara gibisin sevgilim. kaşındıkça canım yanıyor, kaşıdıkça rahatlıyorum. sen hiç kabuk bağlama olur mu sevgilim?
çok afilli sözler edemiyorum zeytin gözlüm. ben kalbimi yazıyorum sana. içimden geleni. şiir seviyorsan eğer şiir de yazarım. çok süslü olmasa da bir iki iltifat ederim hani. yarın mutlu bir güne uyan olur mu? kim ne derse gül. sen gül ki benimde yaşamak için bir bahanem olsun. uğruna dövüşeceğim bir şeylerim olsun. kendine, o hiç kıramadığım yüreğin gibi bak sevgilim. fazla bir şey istemiyorum. bir de sevgilim gökyüzü gibi bakan o simsiyah gözlerinden akmasın hiç yaş. şimdilik bu kadar yeter mi sevgilim? okumazsın belki. olsun! seni anlatmak bile cennetten bir gün gibi...
