yazarların yaşamak istemediği, onları huzursuz eden yaşam tarzını reddetme söylemidir. ben de 'olması gereken' diye dayandırılan yaşam tarzlarından nefret etmişimdir. sen bilmem kimin kızı/ oğlusun, böyle giyin, böyle yap, aşırıya kaçma, arkadaşlarına dikkat et, hep sosyokültürel gelişimini ön planda tut, kendini geliştir, adını göklere çıkarttıracak aktivitelerde bulun vs vs... niceleri. insan kendini bilmez ve başkaları için yaşar, başkaları ne der, ailem ne der. kim kendisi için yaşıyor zaten bu ülkede. çok az sayısı onların da lakapları belli zaten. herkesi yadırgamaktan, eleştirmekten başka bir bok yapmıyoruz. başkaları bana bunu yap şunu yap demesiyle ben nasıl ben olabilirim. işte o hayat bana göre değil. ben doğdum mu, ben büyüdüm mü, kafam artık çalışmaya başladı mı, dünyanın gerçeklerini gözlemledim az buçuk bir tecrübe edindim mi tamaaaam. beni artık hayatla baş başa bırakmalısınız. bu zamana kadar yaptıklarımın ve sonrasında yapacaklarımın sonuçlarına ben katlanacağım, başka kimse değil. kaldı ki kötü durumda kalırsam da kimsenin yardımına ihtiyacım yok. bilmem kimin kızı7oğluyuz diye çok çalıştık elimiz bol para görecek işler için geliştirildik eğitildik ya zaten, paramı da kazanırım, karnımı da doyururum. bu hayat benim, ona ancak ben yön verebilirim. hayatım üzerinde konuşup duranlarda s.. gitsin lütfen. (bkz: kaba mı oldu ki) (bkz: neyse içimi döktüm)
