ruhu bedenine dar gelenlerin "gidiyorum" dedikten sonra gidememe sorunudur.
göt mü yemez? tutunacak son bir dal mı bulunur? yoksa bir umut mudur yaşamak?
%99 yaşamaya değmeyen hayata sırf sevdiklerim üzülmesin diye tahammül etmektir belki.
intihar gelir akla ama bildiğimiz intihar gibi de değildir.
bazen bir intihar mektubu, tek yön gidiş biletidir; dönmemek üzere doğduğun büyüdüğün topraklara veda etmektir.
bilirsin özlemek en zor gelendir, için şişmiş gezersin sağda solda. yine de gitmek istersin;
ama şartlar el vermez çoğu zaman.
ya vize çıkmaz, ya oturma izni alamazsın ya da ne bileyim, kolay değil işte.
keşke çiçekler güzel açsa da vazgeçsek bu gitme sevdasından,
kalsak; umut yerini mutluluğa bıraksa.
içinden içinden gidiyorum dedikten sonra gidemesek ama sebebi güzel olsa...
