yıkmak sözle kolaydır, ama ya iş pratiğe döküldüğünde? kimse yıkamaz bu tabu denen şeyi. örneklerle gidelim isterseniz. mesela ilk ele aldığımız konu bekaret olsun.
bekaret bizim toplumumuz ve bizim gibi ataerkil yaşayan toplumlar için tabu değeri taşır. yalan değil. ancak bir bakıma biz bu tabuyu yıkmadık mı? en azından, evlenilecek kızlarda bekaret aranmıyor. yani sözde aranmıyor. evlendiği kız bakire olmadı mı içi burulur er kişinin. en azından ilk ben olmalıydım diye düşünür. peki o senin ilkin mi? burada bir başlık vardı ona bakınız vereceğim. hatırlayan hatırlar. "oglum herkesi bafilesin ama kizim bakire olsun" gibi bir şeydi sanırım. evet evet. düşüncemiz aynen bu. tabumuz buyani anlatabiliyor muyum? toplum olarak tabu yaptığımız şey, bir insanın onurunu kıracak cinsten.
gelelim ikinci tabumuza. o da din meselesi. yahu bunun nesi tabu diyenler çıkacaktır ancak, öyle bir ülkede yaşıyoruz ki, dinsiz olan, müslüman olmayan hep dışlanıyor. gavurun biri geliyor, senin ülkende, yüzde doksanı müslüman olan bir ülkede, incil dağıtıyor. vay şerefsiz. hemen kafasını keselim. kesiyoruz da. ya biz mi kestik demeyin, hepimizin ayıbı bu. ya da biri, bir sebepten ötürü dini ve allah'ı reddediyor. vay kitapsız. yakalım hemen. yaktık da zaten. 1992'nin o kahrolası 2 temmuz'unda yaktık dinsizleri, imansızları. yapmayın bu kadar. islamiyet hoşgörüyü emreder. bizse, inadına, din adına hoşgörüsüzlük yapıyoruz. bravo bize. bir de aynı dine mensup olup, başka bir mezhebi benimseyeni dışlama durumu var. ona hiç girmiyorum.
tabular yıkılmalıdır elbette. ama biz bu kafayla gidersek, aziz nesin'in de dediği gibi, naaah adam oluruz.
