geçmiş senelerde böyle birini görmüştüm.
yaptığı iş bir nevi yardımcılık ama öyle kendinden emin, öyle dünyayı takmayan, sağı solu belli etmeden ama nazikçe küçümseyen tavırları vardı. o kadar da sıcaktı.
yani diyordu ki, siz hakkaten ufak tefek şeyler için kendini paralayan insanlarsınız ama ben bunlara, doğuştan doymuşum. şu an da bunlara sahip olmamam beni üzmüyor. çünkü tadını almış, belki de bıkmış, genlere sahibim.
lan dedim bu nasıl bir insan.
sonra gel zaman git zaman. daha yakından tanıdım ve hakkaten de ailesinin, zamanında büyük bir servet sahibi olduğunu, başkalarından, tesadüfen öğrendim.
kendisi söylese belki biraz inanmazdım ama yok yok öyle böyle değildi.
selam olsun, dayıya.
