Her izlediğimde daha da hayranlık duyduğum bir senaryoya sahip olam film. Şu kısa replik filmi kısaca anlatıyor aslında.
"Hayat küçük kaçamaklardan ibaret gibiydi, ya da büyük boşluklardan. Benim kaçışım sadece kendimi korumaktan ve öç almaktan ibaretti. Daha önce de almıştım öç, beni bırakıp gitmek isteyenlerden, onları sevdiğim için beni kullanıp atanlardan, erkekler hep aynıydı, kısa süreli zevkler için uzun süreli acı veriyorlardı kadınlara. Bir erkeğin canını yakmak aslında kötü gelmiyordu bana. Belki de bir erkeğin beni üzmesinden çok onu üzmek daha mantıklıydı. Korkarak yaşanmıyordu hayat, belki korkutmak lazım..."
