insanın kalbine öküz gibi oturur. söylemeye çalıştığın şeyin hayalini kurarsın tüm gün. tüm ihtimaller geçer gözünün önünden. bir az da gaz verirsin kendi-kendine. görürsün uzaktan geldiğini. "bu sefer tamam bu iş" dersin kendi-kendine. gözlerine bakarsın. önce bir-iki giriş cümlesi kurarsın. "nasılsın?-ne yaptın bu gün?". nabzını yoklarsın. uygun an olduğunu anlarsın. tam o anda gözünün önünden tüm iyi ihtimaller silinir. en kötü şeyleri düşünmeyi başlarsın. tüm bedeninizi esir alır korkular. korkarsın. "hayır" demesinden korkarsın. yüzünü asıp gideceğinden, bir daha sesini duyamayacağından, sana selam vermeyeceğinden korkarsın. dilinin ucuna getirirsin. "ne olursa, olsun" dersin. "yaa, sanan bir şey diyeceğim" dersin. göz-göze gelirsin. gözlerine bakarsın büyük bir aşkla. bu gözlere bir daha bakamamaktan korkarsın. susarsın. merak dolu bakışlarına bakarsın. anın tadını yaşarsın. sabah söylerim dersin. söyleyemezsin...
