abi, insanı hayata hazırlayan yaşam koçu gibidir.
ilk kroşeleri ondan yersin, ilk küfürleri ondan öğrenirsin ki bunun uğruna babadan dayak bile yiyebilir kendisi, 'kardeşine .... demeyi sen mi öğrettin' diye.
mahallede ayrı bi havan olurdu eskiden 'ben şunun kardeşiyim akıllı olun lan' edasıyla dolaşırdın.
gıcık olduğun çocuğu gider şikayet ederdin abarta abarta.
evde ortaklaşa bir kabahat işlendiğinde birlikte sessizliğe gömülür ' anne biz hep çok iyi anlaşırız abimlen' tavrına geçilirdi çaktırmamak adına.
abi ilk pis erkektir bir nevi gelir saçını çeker, yanından geçerken çelme takar.
hep hayata hazırlar seni.
canımsın.
