tanrı yoksa şeytan var mıdır?
tanrı her şeyi biliyorsa neden kendisine ve peygamberlerine itaat etmeyecek olan birini yaratır?
tanrı iyiyse neden kötü şeylerin olmasına izin veriyor?
tanrı şeytan'a neden şans veriyor?
şeytan insanlar için bir imtihan mı yoksa insanlar tanrı için birer vitrin mi?
bunun gibi yüzlerce sorunun çıkış noktasını belirten bir filmden daha fazlasıdır.
ilk izlediğim zaman sanırım 2003'ün son aylarıydı.
o zamanlar benim için sıradan bir filmden farkı yoktu.
ama sonraki izleyişlerimde aslında filmin ne kadar da geniş bir yelpazeye yayıldığını fark ettim.
dün yine izledim belki beşinci belki de altıncı izleyişimdi.
ama sanki filmi hiç izlememişim gibi hissettim.
filmin afişine bile bakmak bir film izlemiş gibi hissettiriyor.
gerek diyaloglarlar gerek de al pacino, keanu reeves, charlize theron ve connie nielsen'in muazzam oyunculuk performanslarıyla muazzam bir film.
oyunculuk performansı diyorum çünkü son sahnede al pacino ve keanu reeves karşılıklı oyunculuk dersi veriyor izleyiciye. o sahneyi hatırladınız mı?
muhteşem diyaloglarla ve hayranlık uyandıran performanslarıyla, dünyanın düzeninin temel taşlarının, şeytanın planını, kibir gibi insani içgüdüsel kavramların ne denli insanı empoze edişini, hemen hemen dinin nasıl bir silah haline geldiğini, paranın gücünü ve elbette ki cinselliğin nasııl etki yarattığını gösteren o muhteşem sahne.
yönetmen amcamız taylor hackford'ın en iyi filmi.
ki filmin muhteşem olmasının bir nedeni de yönetmendir her zaman.
