bir de şu yönden bakılmalıdır; sonuçta bir arkadaşınız evden bir süreliğine ayrılacağında size emanet olarak evcil hayvanını bırakabilir. diyelim ki 1 hafta gelmesin bu arkadaş. 1 haftada siz o hayvanla bir bağ kurabilirsiniz aranızda. 1 hafta sonunda arkadaşınız gelip hayvanı aldığında belki hayvanla aranızda kurduğunuz bağdan dolayı üzülebilirsiniz fakat sonuçta hayvan sizin olmadığı için yapılabilecek çok bir şey yoktur.
belki de hiç yaşamadığımdan dolayı olaya tarafsız yaklaşamadım. ama düşüncem şudur ki; sevdiklerimiz veya genel olarak yaşantımıza dahil olan ve buna bağlı olarak bağ kurduğumuz insanlar allah tarafından bize verilen emanetlerdir. allah tarafından emanet olarak verilmiş ve zamanı gelince geri alınmışlardır.
tabii ki çok sevilen birinin vefat etmesi üzerine hissedilen şeyler tarif edilemez şekilde büyük olur. ama az önce anlattığım şekilde düşünmek az da olsa acıyı hafifletebilir.
