Bunu daha once yazdim mi bilmiyorum...
Babaannem bizimle ayni evde yaşıyordu. Hatta kucuklugumden beri annemden daha fazla hakki vardir ustumde.
Beni buyuten kendisidir. Okuldan gec geldigimde bana bir sey oldu sanip aglayan bir kadindi o..
Bir gun babamlar misafirlige gitti ve babaannemle evde yalniz kaldik. 12 13 yaslarindayim ben de, bilgisayarda oyuna dalmisim. O zaman babaannemin artik son donemleri yuruyemiyor bile.
Bana seslendi icerden, geliyorum dedim.
Bir daha seslendi, ne oldu dedim..
Su istedi bir bardak. Tamam dedim ve oyuna tekrar devam ettim.
Oyunun heyecaniyla unuttum getirmeyi. 10 dakika sonra tekrar seslendi. Yine tamam dedim ve yine devam ettim oyuna.
Derken aradan 1 saat gecti ve ben yerimden kalktim.
Eliyle dudaklarını gosterdi ve kurumustu. Su dedi.
Suyu verdim, icti..
Ben o gün uzulmustum bunu yaptigima, benim yuzumden sadece bir bardak su içmek icin 2 saat bekledi.
Su an her aklima geldiğinde babaannem, gozlerim dolar ve bu an aklima gelir. Beni buyuten, gözü gibi bakip her seyimle annemden cok ilgilenen bu kadini bir bardak su icin yalvarttim.
Benim içimde cok buyuk bir yara, cok buyuk bir vicdan azabi. Mezarina her gün su doksem gene gecmeyecek bu azap..
Ben sana bunu yaptığım icin çok pismanim. Sen öldun gittin, oniki sene oldu. Ben hala sana zamaninda vermediğim su icin üzülüyorum.
Bir gun yanina geldiğimde, bikmadan usanmadan her su istediginde benden saniyesinde getirip kendim iciricem.. seni çok özledim, umarim gittigin yerde huzurlusundur.
